WROCŁAW

Od kilku miesięcy mieszkańcy wrocławskiego Brochowa na ulicach i w kościele mogą spotkać młodzież w czarnych bluzach z kapturem i napisem “CIEMNE TYPY”.

Można by było pomyśleć, że zawitał tam jakiś gang ale nic bardziej mylnego! Jak przyjrzy się dokładniej tym bluzom, można zauważyć na nich wizerunek młodego mężczyzny w górach. To nie kto inny, jak nasz patron – bł. Pier Giorgio Frassati.

Po okresie kandydatury i pracy na zeszytach formacyjnych 25 młodych w wieku ok. 15 lat oficjalnie dołączyło do Wspólnoty działającej pod patronatem Parafii pw. św. Jerzego i Podwyższenia Krzyża Świętego. Wszyscy razem zebrali się na Mszy Świętej 13.12.2020, podczas której otrzymali błogosławieństwo księdza Proboszcza i wspólnotowe bluzy, nałożone na nich przez liderów.

Od 2022 roku w parafii istnieją już dwie Grupy Ciemnych Typów – młodsza i starsza. Starsi w liczbie około 20 osób kontynuują formację pod opieką liderów, a młodsza grupa (ok. 15 osób) jest współprowadzona przez reprezentantów starszej grupy: Zuzię i Weronikę.

Wspólnota zbiera się raz w tygodniu na spotkaniach formacyjnych, modlitewnych, integracyjnych, a czasem też wspólnym grabieniu liści, nagrywaniu jasełek, wypadach w góry czy na nocy filmowej.

ZAŁOŻENIA FORMACYJNE:

Wspólnota młodzieżowa opiera się na przykładzie życia i duchowości bł. Pier Giorgio Frassatiego, patrona młodzieży pochodzącego z Turynu. Przedstawione w tej książeczce cztery filary ukazują cele i charakter propozycji skierowanej do młodych. Poprzez cotygodniowe spotkania chcemy wspólnie budować komplementarność osoby ludzkiej w przestrzeniach: formacji ludzkiej, modlitewnej, aktywności fizycznej oraz kreatywności projektowej.

Koncepcja pedagogiczna

Spotkanie formacji ludzkiej dla młodzieży w oparciu o program wychowawczy amerykańskiego pedagoga Sean’a Covey’a: „7 nawyków skutecznego nastolatka”.

Program ma na celu przybieranie postaw na podstawie chrześcijańskiego systemu wartości, poprzez poznanie paradygmatów i cnót, uczeniu nawyków, motywowaniu do działania oraz dążeniu do synergii. Przez współpracę z innymi proponuje podjęcie odpowiedzialności za życie swoje oraz lokalnej społeczności. Uczy wrażliwości i dostrzegania potrzeb drugiego człowieka oraz odpowiedzialności za dobro wspólne.

Formacja ludzka

Pierwsze spotkania opierają się o naukę wyrabiania nawyków. Uczą wprowadzania w życie powtarzalnych codziennych czynności. Następnie wprowadzane jest zrozumienie i rozróżnienie takich pojęć jak: paradygmaty i cnoty. Zwraca się uwagę na fakt, że w życiu obowiązują pewne zasady, które pozwalają nie zabłądzić i wzrastać w dobru.

Drugi blok spotkań ma na celu odkrywanie talentów, którymi zostaliśmy obdarowani jako dar dla siebie i drugiego człowieka. Wprowadzane są pojęcia proaktywność i reaktywność, jako wskazanie możliwych postaw funkcjonowania w codzienności. Spotkania mają kształtować sumienie i budować silną wolę.

Przewodnim celem trzeciego bloku spotkań jest podejmowanie odpowiedzialności za siebie oraz najbliższe środowisko życia. Spotkania mają kształtować postawę wygrana-wygrana czyli odzierać z egoizmu i przyjmować postawę zaangażowania. Spotkania mają uwrażliwiać na bliźniego, wspólnotę, czy nawet ludzi o innym poglądzie w oparciu o zasadę: słucham-rozumiem-wyrażam.

Życie sakramentalne

Spotkania obejmują również zrozumienie i potrzebę pielęgnacji wymiaru duchowego: modlitwy, życia sakramentalnego, medytacji chrześcijańskiej czy lektury Pisma Świętego.

Wspólne wyjazdy i rekreacja

Proponowane wyjazdy, zwłaszcza w góry, oraz wspólna integracja mają budować więzi braterstwa i propagować postawę otwartości na poznawanie świata i odkrywania sposobów zdrowego wypoczynku.

BŁ. PIER GIORGIO FRASSATI (1901-1924)

Urodził się w Turynie, 6 kwietnia 1901 r. w rodzinie Alfreda Frassatiego, włoskiego senatora i ambasadora oraz Adelajdy (z domu) Ametis, malarki. W rodzinie nie układało się zbyt dobrze, miał trudności w szkole, a jednak śmiało i wytrwale stawał czoła wyzwaniom, które doprowadziły go do świętości.

Święty na nasze czasy. W świecie, który boi się zaangażowania, który w obawie przed brakiem zysku nie chce dawać siebie, Pier Giorgio zdaje się krzyczeć do nas całym sobą: Chcę żyć, nie wegetować!

Żyć oznacza dla niego być spójnym w każdej dziedzinie: w swojej duchowości, w życiu zawodowym, wśród znajomych i rodziny, wśród obcych. Pier Giorgio uczy nas jak być wiernym swoim wartościom, jak żyć nimi, nawet, jeżeli to kosztuje.

Bycie chrześcijaninem szybko zaczęło bezpośrednio kształtować całe życie Pier Giorgia. Oddany całkowicie Panu Bogu musiał zacząć służyć bliźniemu. Dla niego było to oczywiste, bo przecież nie można być katolikiem, nie kochając bliźniego.

Rozpoczął więc odwiedziny u biednych Turynu. Był troskliwym synem, bratem i przyjacielem, odpowiedzialnym liderem, patriotą kształtującym swoją ojczyznę. Zawsze stawał w obronie słabszych, często oddając im wszystko, co miał.

Żyć oznacza dla niego angażować się, czyli dostrzegać potrzeby bliźniego, być świadomym katolikiem i obywatelem. Pier Giorgio pokazuje nam, że w swoim życiu można (a nawet należy) podejmować odpowiedzialność i uczyć się zaangażowania w budowę świata, który nas otacza.

Tam, gdzie się pojawiał, jednoczył ludzi. Swoją charyzmą pokazywał im wspólny cel i nie poddawał się w dążeniu do niego, czy chodziło o zebranie środki na paczki dla biednych, czy o wyprawy w góry z przyjaciółmi.